یکسری نکته ی اولیه برای کار کردن با سیستم عامل ویندوز xp

 چیدمان پنجره های باز:

در یک جای خالی از نوار وظیفه (Task bar) کلیک راست میکنیم. یک منوی فوری ظاهر میشود، از گزینه های آن می توانیم استفاده کنیم و پنجره ها رابه صورت آبشاری یا کاشی افقی یا کاشی عمودی بچینیم یا اینکه موقتاً پنجره ها را برداریم و رومیزی را ظاهر کنیم و بالعکس.

نوار منو (Menu Bar):

پنجره های مهم دارای نوار منو می باشند. این نوار دارای تعدادی منو است که هر منو گزینه هایی دارد و هر گزینه یک فرمان است که برای انجام کار خاصی به کار می رود. اگر بر روی هر منو کلیک کنیم باز می شود. بعضی از فرمانها در بعضی زمانها غیر فعال هستند به این معنی که در آن هنگام، استفاده از فرمان امکان پذیر نیست. بعضی از فرمانها کلیدهای میانبُر (Shortcut Keys) دارند. کاربر می تواند با استفاده از صفحه کلید نیز فرمان را اجرا نماید.

...

نوار دکمه های استاندارد (Tool Bar = Standard Buttons Bar):

بر روی این نوار تعدادی دکمه قرار دارد که با هر دکمه می توان عملی را انجام داد. دکمه های این نوار را می توان کم یا زیاد کرد یعنی این نوار انعطاف پذیری دارد.

نوار آدرس (Address Bar):

در دریچه این نوار آدرس جایی که با آن کار می کنیم را خواهیم دید.

ناحیه فرمانهای مشترک (Task Common Area):

در حالت عادی آبی رنگ است. سیستم هوشمندانه در زمانهای مختلف فرمانهای مختلفی را در این ناحیه قرار می دهد تا کاربر بتواند از آنها برای انجام کارها استفاده کند. ویندوزهای قبل از XP این ناحیه را ندارند.

نکته: کاربر می تواند برای انجام کارها از گزینه های منوها و دکمه های نوار ابزار یا از فرمانهای ناحیه فرمانهای مشترک استفاده نماید. در سمت راست ناحیه فرمانهای مشترک آیتمهای موجود در آدرس جاری را خواهیم دید.

فعال کردن یا غیر فعال کردن نوار:

وارد منوی View می شویم، نشانگر موس را بر روی فرمان Tool Bars می بریم. در سمت راست گزینههایی را خواهیم دید. در آنجا معلوم است که نوارها فعالند یا غیر فعال. با یک کلیک می توانیم وضعیت آنها را عوض کنیم.

سفارشی کردن دکمه های نوار ابزارها:

وارد منوی View می شویم، از طریق Tool Bars به سمت راست می رویم. بر روی گزینه Customize کلیک می کنیم. پنجره سفارشی سازی باز می شود، در ناحیه چپ دکمه هایی را داریم که انتخاب نشده اند و در ناحیه راست دکمه هایی را می بینیم که انتخاب شده اند. برای اضافه کردن دکمه به نوار باید از ناحیه چپ، دکمه را انتخاب کنیم. بالعکس اگر بخواهیم دکمه ای را رها کنیم ازناحیه راست آن را انتخاب می کنیم و بر روی Remove کلیک می کنیم.

نکته:  Separator دکمه نیست بلکه جداکننده می باشد و می توان به طور اختیاری از آن برای بین دکمه ها استفاده کرد.

اگر بر روی دکمه Reset کلیک کنیم فقط دکمه های پیش فرض را در نوار خواهیم داشت. این دکمه ها کاربرد بیشتری دارند. اگر بخواهیم دکمه ای را بر روی نوار جابه جا کنیم می توانیم از Move up یا Move Down استفاده نمائیم.

دردریچه Text Options سه گزینه وجود دارد که توسط آنها می توان اعلام کرد:

1- تمام دکمه ها برچسب داشته باشند.

2- در سمت راست بعضی از آنها برچسب داشته باشد.

3- دکمه ها برچسب نداشته باشند.

دردریچه Icon Options دو دریچه داریم. مورد اول دریچه را بزرگتر می کند و مورد دوم کوچکتر.

جابه جا کردن نوارها:

وارد منوی View می شویم و از مسیر Tool Bars به سمت راست می رویم. باید کنار Look the Tool Bar تیک داشته باشد. در سمت چپ نوارها خط نقطه چین ایجاد می شود که به معنی بازشدن قفل می باشد و می توان آن را جابه جا کرد. کاربر می تواند نشانگر موس را بر روی خط نقطه چین ببرد. دکمه چپ را رو به پایین نگه دارد (Drag) وبا سرعت آنرا به جای دلخواه (پایین یا بالا) ببرد و رها کند. کاربر باید پس از جابجایی نوارها در کنار Look the Tool Bar تیک بزند.

مفهوم پارتیشن برای دیسک سخت:

نظر به اینکه دیسک سخت از ظرفیت بالایی برخوردار است آنرا به تعدادی پارتیشن تقسیم بندی می کنند، طوری که در هر زمان فقط با یک پارتیشن کار می کنیم. این کار دو خاصیت دارد:

1- قلمرو حرکت هِدها برای ذخیره سازی و بازیابی اطلاعات محدود می شود و سرعت به مقدار قابل توجهی افزایش می یابد.

2- موجب نظم می گردد و نرم افزارها را دسته بندی کرده، در پارتیشن نگهداری می نماید. به صورت تئوری می توان تا 24 پارتیشن تعریف کرد امّا در عمل 2 الی 14 پارتیشن بیشتر رایج است. هر پارتیشن نام منحصر به فرد دارد دکه معمولاً نامها عبارتند از:

C:  D:  E:  F:  G:  H:  I:  … .

با توجه به اینکه کامپیوترهای شخصی می توانند 1 الی 2 دستگاه فلاپی داشته باشند برای نامگذاری آنها از A: و B: استفاده می شود. البته دستگاههای سی دی و دی وی دی برای خود نام دارند و معمولاً نام آنها بعد از نام آخرین پارتیشن اختصاص پیدا می کند.

کاربر باید هر یک از پارتیشن های دیسک سخت یا هر فلاپی یا سی دی یا دی وی دی را مانند یک کمد یا یک کابینت بزرگ فرض کند که در آن می توان پوشه ها و پرونده ها را قرار داد. معمولاً پرونده ها را داخل پوشه ها می گذاریم امّا ممکن است عمداً یا سهواً پرونده هایی را داخل پوشه قرار ندهیم. باید دانست که در داخل پوشه ها، می توان هم پوشه و هم پرونده قرار داد. در داخل پوشه های داخلی نیز همین طور و این روند می تواند ادامه یابد. در حقیقت یک نظام سلسله مراتبی ایجاد می شود که اصطلاحاً به آن ساختار درختی (Tree Structure) می گویند.

ظاهر کردن ساختار درختی:

یکی از راهها این است که بر روی دکمه استارت (Start) کلیک راست کنید. یک منوی فوری ظاهر می شود. بر روی گزینه Explore کلیک می کنیم. پنجره ای باز می شود که در ناحیه سمت چپ آن ساختار درختی را می بینیم.

اگر هر یک از آیتمهای ساختار درختی را انتخاب کنیم اجزاء وابسته به آن را هم در زیر آیتم و هم در سمت راست صفحه نمایش خواهیم دید. دو نکته را باید بدانیم:

1- در ساختار درختی فقط درایوها و پوشه ها را می بینیم. فایل ها در اینجا ظاهر نمی شوند و آنها را فقط باید در سمت راست دید.

2- اگر سمت چپ یک آیتم بعلاوه باشد به این معنی است که آن آیتم فشرده شده است. اگر بر روی بعلاوه کلیک کنیم باز خواهد شد و منبسط می شود و به منها تبدیل خواهد شد.

برای بستن ساختار درختی یکی از راهها این است که بر روی دکمه ضربدر در بالای آن کلیک می کنیم.   راه دیگر کلیک کردن بر روی دکمه Folders است. اصولاً این دکمه هم می تواند ساختار درختی را ظاهر کند و هم آن را ببندد. اصولاً با این دکمه می توان ساختار درختی یا ناحیه فرمانهای مشترک را ظاهر کرد.

دکمه Back:

ما را به پنجره قبلی بر می گرداند. اگر این دکمه خاموش باشد یعنی پنجره قبلی وجود ندارد.

دکمه Forward: مارا به پنجره بعدی می برد.

دکمه Up: یک سطح بالاتر را نشان می دهد.

ایجاد پوشه:

اول از همه باید بدانیم پوشه را در کجا می سازیم یعنی باید به آدرسی برویم که می خواهیم پوشه را در آنجا بسازیم. بعد از آن با سه روش می توانیم پوشه را ایجاد کنیم.

روش اول:

در ناحیه فرمانهای مشترک بر روی فرمان Make a new folder کلیک می کنیم. سیستم یک پوشه جدید ایجاد می کند. نام مورد نظر را از صفحه کلید وارد می کنیم، در بیرون آن کلیک می کنیم تا تثبیت شود.

روش دوم:

وارد منوی فایل می شویم. نشانگر موس را بر روی فرمان New می بریم.در سمت راست بر روی Folder کلیک می کنیم. نام مورد نظر را از صفحه کلید وارد می کنیم.

روش سوم:

در یک جای خالی کلیک راست می کنیم. یک منوی فوری ظاهر می شود. بر روی گزینه New می رویم و در سمت راست بر روی Folder کلیک می کنیم. پوشه ای ایجاد می شود. نام آن را از صفحه کلید وارد می کنیم.

عوض کردن نام پوشه ها:

از سه روش استفاده می نمائیم:

روش اول:

پوشه را انتخاب می کنیم در ناحیه فرمانهای مشترک بر روی فرمان Rename this folder کلیک می کنیم. سیستم آماده پذیرش نام جدید برای پوشه مورد نظر می باشد. بلافاصله نام جدید را با استفاده از صفحه کلید وارد می کنیم.

روش دوم:

پوشه را انتخاب می کنیم. وارد منوی فایل (File) می شویم و از فرمان Rename استفاده می نمائیم. نام جدید را وارد کرده و در یک جای خالی کلیک می نمائیم.

روش سوم:

بر روی پوشه کلیک راست می نمائیم. یک منوی فوری ظاهر می شود. بر روی فرمان Rename کلیک می کنیم و پس از وارد نمودن نام جدید، در یک جای خالی کلیک می کنیم.

حذف کردن پوشه:

از روش های زیر می توان استفاده کرد. قبل از شرح روشها باید این نکته را بدانیم که سیستم برای احتیاط، پوشه های حذف شده را در یک پوشه مخصوص به نام سطل بازیافت نگهداری می کند تا اگر پشیمان شدیم، بتوانیم از آنجا فایلها را به محل اصلی خود برگردانیم. باید دانست که سطل بازیافت فقط پوشه هاو فایل هایی را کعه از دیسک سخت حذف می کنیم در خود نگه می دارد و برای فلاپی کاری نمی کند. اگر هنگام حذف، کلید Shift را نگه داریم آنها را به سطل بازیافت نمی برد.

روش اول:

پوشه را انتخاب می کنیم در ناحیه فرمانهای مشترک بر روی فرمان Delete this folder کلیک می کنیم. پنجره ای باز می شود و از ما سوال می کند آیا مطمئنید که می خواهید این پوشه و تمام وابستگان آن را به سطل بازیافت بریزید یا نه؟ می توانیم بر روی Yes یا No کلیک کنیم. اگر پشیمان شدیم می توانیم با Undo آن را برگردانیم. برای استفاده از Undo می توان از دکمه واقع در نوار ابزارها یا از فرمان Undo واقع در منوی Edit و یا از کلیدهای میانبُر  Ctrl + Zاستفاده کنیم.

روش دوم:

پوشه را انتخاب می کنیم، وارد منوی فایل می شویم. بر روی فرمان Delete کلیک می کنیم. ادامه کار مانند روش اول است.

روش سوم:

پوشه را انتخاب می کنیم. بر روی دکمه Delete در نوار ابزارها کلیک می کنیم. ادامه کار مطابق روش اول است.

روش چهارم:

پس از انتخاب پوشه؛ در صفحه کلید، کلید Delete را فشار می دهیم. ادامه کار مشابه روش اول است.

روش پنجم:

بر روی پوشه کلیک راست می کنیم. منوی فوری ظاهر می شود. بر روی فرمان Delete کلیک می کنیم. ادامه کار مشابه روش اول می باشد.

ایجاد فایل:

اصولاً باید دانست که برای ایجاد فایل باید از نرم افزارها استفاده شود و هر نرم افزار کاربردی ، نوع خاصی از فایل را می سازد اما ویندوز امکانات جانبی دارد که توسط آنها می توان فایل کوچک و ابتدایی ایجاد کرد. مبتدیان باید از این امکانات برای ایجاد فایل استفاده نمایند. برای این منظور وارد منوی استارت (Start) می شویم، از All programs نشانگر را بر روی Accessories می بریم. مجدداً گزینه هایی ظاهر می شوند. می توانیم از Notepad و Paint و WordPad به ترتیب برای ایجاد فایل های متنی ساده، فایل های نقاشی و فایل های متنی استفاده نمائیم.

باید دانست که برای فایل ها علاوه بر نام، پسوند نیز وجود دارد که به آن انشعاب نیز می گویند.

(انشعاب = پسوند = Extension)

فایل هایی که با Notepad درست می کنیم، پسوندشان TXT است و فایل هایی که با WordPad درست می کنیم، پسوندشان RTF است. فایل هایی که با Paint درست می کنیم، پسوندشان BMP است.

انجام کارهای گروهی:

بعضی مواقع لازم می آید عملی را بر روی تعدادی از شمایل های موجود در یک پنجره انجام دهیم. به عنوان مثال آنها را به آدرس جدید کپی کنیم یا به آدرس جدید انتقال دهیم یا نام همه آنها را عوض کنیم یا مخفی نمائیم و ... . برای این منظورها ابتدا باید آن شمایل ها را انتخاب نمائیم.

انتخاب کردن تعدادی شمایل از یک پنجره:

باید به مقررات زیر توجه داشته باشیم:

1- اگر بخواهیم فغقط یک شمایل را انتخاب کنیم، بر روی آن کلیک می کنیم. بدیهی است که اگر مورد جدیدی را انتخاب کنیم، شمایل قبلی از انتخاب خارج می شود و اگر در یک جای خالی کلیک کنیم، آخرین شمایل انتخاب شده نیز از انتخاب خارج خواهد شد.

2- اگر بخواهیم تعدادی شمایل را به صورت پراکنده انتخاب کنیم، ابتدا یکی از آنها را انتخاب می کنیم، سپس کلید کنترل را نگه می داریم و موردهای بعدی را یکی پس از دیگری انتخاب می کنیم. بدیهی است که اگر کنترل را نگه داشته و بر روی یکی از انتخاب شده ها کلیک کنیم آن مورد از انتخاب خارج خواهد شد. بالاخره اگر در یک جای خالی کلیک شود همگی از انتخاب خارج خواهند شد.

3- اگر بخواهیم تعدادی شمایل را به صورت متوالی انتخاب کنیم (یعنی یک نقطه شروع و یک نقطه پایان داشته باشد) اولین شمایل را انتخاب می کنیم، کلید Shift را نگه می داریم و بر روی آخرین شمایل کلیک می کنیم.

4- اگر بخواهیم تعدادی شمایل را که در یک کادر می گُنجند، یکجا انتخاب کنیم در خارج از کادر Drag می کنیم، یک کادر ایجاد کرده شمایل ها را انتخاب می کنیم. بدیهی است که اگر بخواهیم جوخه هایی از شمایل ها را از جاهای مختلف پنجره انتخاب کنیم، جوخه اول را با این روش انتخاب می کنیم، کنترل را نگه می داریم، جوخه های بعدی را انتخاب می کنیم.

5- اگر بخواهیم تمام شمایل ها را یکجا انتخاب کنیم، وارد منوی Edit می شویم. از فرمان Select All استفاده کرده و همه را انتخاب می کنیم. از کلیدهای میانبُر CTRL + A هم می توان برای این کاراستفاده کرد.

6- اگر بخواهیم شمایل های انتخاب شده، همگی از انتخاب خارج شوند و شمایل های انتخاب نشده، همگی انتخاب شوند؛ وارد منوی Edit می شویم و از فرمان Invert Selections استفاده می کنیم.

حذف کردن تعدادی شمایل از یک پنجره:

ابتدا آنها را انتخاب می کنیم. سپس با یکی از 5 روشی که پوشه را حذف می کردیم، آنها را حذف می کنیم.

Clipboard چیست؟

سیستم عامل یا نرم افزارهای کاربردی هنگامی که فعال می شوند(در Ram مستقر می گردند) فضای محدودی را برای این حافظه موقت در اختیار خواهند داشت که از این فضا می توان استفاده هایی کرد. به عنوان مثال اگر شمایل ها یا متن ها یا تصاویری را انتخاب کنیم و از فرمان Copy استفاده نمائیم، سیستم یک کپی از آنها را به حافظه موقت می برد ولی اصل آنها در جای خود باقی می ماند.اگر از فرمان Cut استفاده کنیم اصل انتخاب شده ها به حافظه موقت می رود نه کپی آنها. بالاخره اگر از فرمان Paste استفاده نمائیم، یک کپی از محتوای حافظه موقت به جایی می رود که در آنجا هستیم. با این سه فرمان ساده می توان عمل کپی کردن یا انتقال دادن را به آسانی انجام داد.

کپی کردن تعدادی شمایل از یک مبدأ به یک مقصد:

ابتدا شمایل های مورد نظر را انتخاب می کنیم. سپس با یکی از روشهای زیر آنها را به مقصد کپی می نمائیم.

روش اول:

پس از انتخاب شمایل ها در ناحیه فرمانهای مشترک بر روی فرمان Copy the selected items کلیک می کنیم. سیستم پنجره ای را باز می کند که در آن ساختار درختی را می بینیم. مقصد را از ساختار درختی انتخاب می کنیم. در پایین پنجره برای تائید بر روی دکمه  Copy کلیک می نمائیم. اگر از انجام کار پشیمان شده باشیم می توانیم با فشردن دکمه Undo آن را جبران کنیم.

روش دوم:

پس از انتخاب شمایل ها وارد منوی Edit می شویم. بر روی فرمان Copy کلیک می کنیم. یک کپی از شمایل های انتخاب شده به Clipboard (حافظه موقت) می رود. حالا باید خودمان ساختار درختی را ظاهر کنیم (با زدن دکمه Folders). مقصد را انتخاب می نمائیم. مجدداً وارد منوی Edit می شویم، با کلیک بر روی فرمان Paste کار انجام می شود. با زدن دکمه Back می توانیم به پنجره مبدأ برگردیم. بدیهی است که می توانیم ساختار درختی را ببندیم.

روش سوم:

بر روی یکی از شمایل های انتخاب شده کلیک راست نموده و از منوی فوری ظاهر شده بر روی فرمان Copy کلیک می کنیم، حالا ساختار درختی را ظاهر کرده و پس از تعیین مقصد مجدداً کلیک راست نموده و از منوی فوری ظاهر شده بر روی فرمان Paste کلیک می نمائیم.

روش چهارم:

خودمان ساختار درختی را ظاهر می کنیم. نشانگر موس را بر روی یکی از شمایل های انتخاب شده، می بریم. دکمه راست موس را رو به پایین نگه می داریم. موس را Drag می کنیم و بر روی مقصد رها می کنیم. یک منوی فوری ظاهر می شود، بر روی فرمان Copy Here کلیک می کنیم.

انتقال دادن تعدادی از شمایل ها از یک مبدأ به یک مقصد:

ابتدا شمایل های مورد نظر را انتخاب می کنیم سپس با یکی از روشهای زیر آنها را به مقصد انتقال می دهیم.

روش اول:

پس از انتخاب شمایل ها، در ناحیه فرمانهای مشترک بر روی فرمان Move the selected item کلیک می کنیم. پنجره ای ظاهر می شود که ساختار درختی در آن قرار دارد. مقصد را انتخاب می کنیم. در پایین پنجره بر روی دکمه Move کلیک می کنیم. کار انجام می شود. در صورت پشیمان شدن می توان با استفاده از Undo آن را جبران نمود.

روش دوم:

از منوی Edit بر روی فرمان Cut کلیک می کنیم. اصل شمایل های انتخاب شده به Clipboard منتقل می شود. حالا خودمان ساختار درختی را ظاهر کرده و مقصد را انتخاب می کنیم. مجدداً وارد منوی Edit شده و بر روی فرمان Paste کلیک می کنیم. کار تمام می شود و ما در مقصد خواهیم بود. برای برگشت به مبدأ از دکمه Back ( ) استفاده می کنیم.

روش سوم:

بر روی یکی از شمایل های انتخاب شده کلیک راست می کنیم. منوی فوری ظاهر می شود. بر روی فرمان Cut کلیک می نمائیم. اصل شمایل ها به Clipboard می رود. ساختار درختی را ظاهر کرده و مقصد را تعیین و بر روی آن کلیک راست نموده و بر روی فرمان Paste کلیک می کنیم.

روش چهارم:

ساختار درختی را ظاهر نموده و نشانگر موس را بر روی یکی از شمایل های انتخاب شده می بریم. دکمه راست موس را پایین نگه می داریم. نشانگر موس را بر روی مقصد برده و رها می کنیم. یک منو ظاهر می شود. بر روی فرمان Move Here کلیک می کنیم.

پنهان کردن شمایل ها:

ابتدا شمایل های مورد نظر را انتخاب می کنیم. سپس بر روی یکی از آنها کلیک راست می کنیم. منوی فوری ظاهر می شود. بر روی آخرین گزینه یعنی Properties کلیک می کنیم. پنجره ای باز می شود که 2 برگه دارد. در برگه General که در حالت عادی باز است، کنار Hidden تیک می زنیم و بر روی OK کلیک می کنیم. برگه ظاهر می شود که 2 جا برای انتخاب کردن داریم.

انتخاب اول یعنی فقط خود شمایل ها مخفی شوند نه وابستگان آنها.

انتخاب دوم یعنی هم شمایل ها و هم وابستگاه آنها (زیر مجموعه شان) مخفی شوند.

سوال: چگونه می توان شمایل های مخفی شده را آشکار کرد؟

پاسخ: وارد منوی Tools می شویم. بر روی فرمان Folder Options کلیک می کنیم. پنجره ای باز می شود. این پنجره برگه های زیادی دارد. برگه View را انتخاب می کنیم. در بند Hidden Files and Folders دو گزینه مشاهده می کنیم. گزینه Show hidden files and folders را انتخاب می کنیم و بر روی OK کلیک می کنیم. در این صورت شمایل های مخفی شده کَمرَنگ دیده خواهند شد. می توانیم آنها راد انتخاب کنیم و بر روی یکی از آنها کلیک راست نموده و سپس بر روی Properties کلیک کنیم. در ادامه در برگه  Generalتیک مربوط به گزینه  Hiddenرا بَر می داریم و سپس OK را می زنیم.

تذکر: اگر Read only انتخاب شود، به این معنی خواهد بود که از شمایل می توان استفاده کرد امّا نمی توان آن را تغییر داد.

نماهای مختلف برای دیدن شمایل های پنجره:

وارد منوی View می شویم.

1- Thumbnails: باعث می شود که دور شمایل ها قاب یا کادر قرار گیرد.

2- Tiles: شمایل ها را ساده بصورت کاشی ظاهر می کند.

3- Icons: شمایل ها را با سایز عادی نشان می دهد. در این حالت شمایل ها فشرده تر هستند و در یک فضای محدود تعداد بیشتری از آنها را می توان دید.

4- List: شمایل ها را بصورت لیست زیر هم قرار می دهد. اگر تعداد آنها زیاد باشد ممکن است لیستها دوستونی یا سه ستونی نیز بشوند. 

5- Details: با این فرمان می توانیم جزئیات شمایل ها را نیز ببینیم. جزئیات توسط کاربر قابل تعریف است.

اگر بخواهیم اجزاء را تعریف کنیم، می توانیم از فرمان Choose Details (اجراء انتخاب) استفاده کنیم.

اگر کاربر قصد داشته باشد چیدمان شمایل ها را تعریف نماید، می تواند از فرمان Arrange Icon by استفاده کند مانند:

نام: Name

اندازه: Size

نوع: Type 

تاریخ اصلاح: Modified

تاریخ ایجاد: Created

تاریخ دسترسی: Accessed

صفات پوشه ها با فایل ها: Attributes

شمایل میانبر: Shortcut Icon

ایجاد شمایل میانبر:

دو روش را بیان می کنیم:

روش اول:

از مسیر All programs خود را به برنامه مورد نظر می رسانیم. بر روی آن کلیک راست می کنیم. یک منوی فوری ظاهر می شود. نشانگر موس را بر روی گزینه Send to می بریم. گزینه های دیگری ظاهر می شود. بر روی گزینه Desktop (create shortcut) کلیک میکنیم.

روش دوم:

این روش مشابه روش اول است. خود را به برنامه مورد نظر می رسانیم. بر روی آن کلیک راست کرده و از منوی فوری ظاهر شده، روی گزینه Create Shortcut کلیک می کنیم. پنجره ای ممکن است ظاهر شود مبنی بر اینکه میانبر را در اینجا نمی توانم درست کنم، آیا می خواهید آن را در رومیزی ایجاد نمایم. بر روی Yes کلیک می نمائیم. Shortcut ایجاد خواهد شد. امّا ممکن است میانبر در همین جایی که هستیم ایجاد شود و در Desktop ایجاد نشود، در این صورت آن را Drag کرده و در رومیزی رها می کنیم.

جستجوی پوشه ها و فایل ها در کامپیوتر:

در منوی Start بر روی Search کلیک می کنیم. پنجرهای باز می شود. گزینههایی داریم که با آنها به ترتیب می توان؛

1- فایل های تصویری، موسیقی یا فیلم های کوتاه را پیدا کرد.

2- سندها را پیدا کرد.

3- هر نوع فایل یا پوشه را پیدا کرد.

4- در شبکه های بزرگ، کامپیوتر یا اشخاص را پیدا کرد.

- اگر نشانگر موس را بر روی نام هر یک از فایل ها یا پوشه های پیدا شده ببریم، آدرس سلسله مراتبی آن را همراه با سایر مشخصات خواهیم دید.

تنظیمات مقدماتی در ویندوز:

برای این منظور وارد منوی Start می شویم و روی کنترل پَنِل (تابلو کنترل=Control Panel) کلیک می کنیم. پنجره ای باز می شود که در حقیقت تابلوی کنترل است. در آن شمایل هایی وجود دارد که از هر شمایل می توان نوعی تنظیم را در سیستم انجام داد.

تنظیمات تاریخ و ساعت (با استفاده از Control Panel):

از شمایل Date and time استفاده می کنیم. دراین قسمت پنجره ای باز می شود که از آن می توان تاریخ و ساعت را تغییر داد.

تنظیمات صفحه کلید (با استفاده از Control Panel):

Apply  : اعمال کردن

 و بستن

از شمایل Keyboard استفاده می کنیم. از برگه Speed برای تنظیمات سرعت صفحه کلید استفاده می شود. دراین قسمت سه شاخص را می بینیم. با شاخص اول می توانیم تأخیر تکرار را تنظیم کنیم. با شاخص دوم میزان تکرار در واحد زمان و بالاخره با شاخص سوم می توانیم میزان چشمک زدن مکان نما را تنظیم نمائیم. باید دانست که پس از تایپ کردن اولیّن کاراکتر، اگر انگشت خود را روی آن نگه داریم مقداری زمان طول می کشد تا کاراکتر بار دیگر تایپ شود. این زمان، همان تأخیر تکرار است که با شاخص اول می توان آن را کم یا زیاد کرد امّا پس از آنکه تکرار شروع شد ممکن است بخواهیم آرام آرام تکرار شود یا تند تند  با شاخص دوم می توانیم این موضوع را تنظیم نمائیم. کاربَرانی که تند تایپ می کنند باید شاخص اول را روی Short قرار دهند اما اگر کاربران مبتدی و کند هستند باید آن را روی Long قرار دهند. افراد عادی حالت وسط را انتخاب می کنند.

در پایین پنجره های تنظیمات سه دکمه وجود دارد:

الف- OK: یعنی تنظیمات را از ما بپذیرد و پنجره بسته شود.

ب- Apply: یعنی تنظیمات را از ما بپذیرد امّا پنجره بسته نشود.

ج- Cancel: یعنی تنظیماتی را که انجام داده ایم، باطل شود البته اگر قبلاً Apply را نَزَده باشیم.

تنظیمات موس (با استفاده از Control Panel):

از شمایل موس استفاده می کنیم. پنجره ای باز می شود که 5 برگه دارد و کاربر معمولی از 4 برگه آن می تواند استفاده نماید.

1- برگه Buttons:

- در ناحیه اول می توانیم نقش دکمه های چپ و راست را با هم عوض کنیم (برای چپ دستها طراحی شده است).

- در ناحیه دوم یک شاخص را می بینیم که با استفاده از آن می توانیم سرعت Dabble click را کم یا زیاد کنیم. بهترین حالت برای انسانهای عادی، حالت وسط میباشد.

- درناحیه سوم یک جا برای تیک زدن داریم. اگر تیک بزنیم باعث می شود که هنگام Drag کردن نیازی به پایین نگه داشتن دکمه به صورت دائم نباشد.

2- برگه Pointer: دراین برگه می توانیم شکل نشانگر موس را برای حالات مختلف عوض کنیم.

نکته: اگر سِتِ شِکلَک های نشانگر موس را عوض کردیم و خواستیم سِتِ پیشفرض ظاهر شود، باید از Windows default استفاده نمائیم تا به حالت عادی برگردیم.

 اگر کاربر بخواهد شکلکها را مورد به مورد عوض نماید، می تواند هر مورد را انتخاب کند و از دکمه Browse استفاده نماید. پنجره ای باز می شود. از آنجا میتواند موردی را انتخاب کرده و بر روی Open کلیک کند. بالاخره اگر کاربر بخواهد هر یک از موردهای تعویض شده را به حالت عادی برگرداند، میتواند آن مورد را انتخاب کرده و بر روی دکمه Use default کلیک نماید.

اگر کاربر بخواهد می تواند وضعیت تغییر یافته توسط خود را ذخیره کرده و برای آن نام نیز تعیین کند. برای این منظور باید از دکمه Save as استفاده نماید. سرانجام سیستم اجازه می دهد که کاربر سِتهای ساخته شده خودش را انتخاب کند و با کلیک بر روی دکمه Delete آنها را نابود نماید.

3- برگه Pointer Options:

دراین برگه سه ناحیه وجود دارد.

- در ناحیه اول با جابجا کردن شاخص می توانیم سرعت نشانه گیری با موس را کم یا زیاد کنیم. تیک موجود دراین ناحیه به این معنی است که هنگام نشانه روی با موس درنقاط حسّاس، دقت مورد توجه و نظر باشد وگرنه درنزدیکی های انتخاب نیز از ما خواهد پذیرفت.

- در ناحیه دوم اگر تیک بزنیم باعث میشود که در کادرهای محاوره ای، هنگامی که داخل کادرمی شویم نشانگر موس در آغاز بر روی دکمه پیشفرض برود. این کار باعث سرعت عمل در انتخاب دکمه پیش فرض خواهد شد.

- در ناحیه سوم سه محل برای تیک زدنداریم. تیک اول باعث می شود نشانگر موس دنباله دار شود که این دنباله را (با جابجا کردن شاخص) می توان کوتاه یا بلند کرد. تیک دوم باعث می شود که هنگام تایپ کردن ، نشانگر موس مخفی شود. تیک سوم باعث می شود که اگر نشانگر موس مخفی است، با فشار دادن کلید کنترل (Ctrl) جای آن را ببینیم.

4- برگه Wheel:

در این برگه می توانیم تنظیمی را برای چرخ موس انجام دهیم. ما دو گزینه داریم. گزینه اول اعلام می کند که با هر بار حرکت بر روی چرخ چند سطح پیمایش انجام شود و گزینه دوم اعلام می کند که به ازای هر حرکت بر روی چرخ، یک صفحه پیمایش صورت پذیرد.

تنظیمات صفحه نمایش:

در پنجره کنترل پَنِل (Control Panel) بر روی شمایل Display دابِل کلیک می کنیم. پنجره ای برای تنظیمات صفحه نمایش باز می شود که 5 برگه دارد. از برگه ها می توانیم برای انواع تنظیمات استفاده کنیم. یک راه میانبر برای ظاهر کردن این پنجره تنظیمات وجود دارد و آن این است که در رومیزی در یک جای خالی کلیک راست کرده و آخرین گزینه یعنی Properties (خصوصیات) را می زنیم. (همان صفحه ظاهر می شود.)

1- برگه Themes (ریخت و قیافه):

در این برگه می توانیم ریخت کلی پنجره ها را انتخاب کنیم. دریچه موجود در این برگه را باز می کنیم. گزینه هایی دارد که از آنها استفاده می کنیم.

2- برگه Desktop:

در این برگه تزئین رومیزی را تعیین می کنیم. برای این منظور از تصاویر مشخص شده در قسمت Background استفاده می کنیم. از Browse نیز می توانیم جهت انتخاب عکس از قسمتهای دیگر اسنفاده کنیم. در مواقعی ممکن است تصویر کوچکتر از صفحه باشد. می توانیم از دریچه Position استفاده کنیم که سه گزینه دارد:

·        Center: یعنی در مرکز صفحه قرار گیرد.

·        Tile: یعنی بصورت کاشی قرار گیرد.

·        Stretch: یعنی از هر طرف کشیده شود تا صفحه پُر گردد.

از طریق Color می توانیم رنگ پشت تصویر و اطراف آن را تعیین کنیم.

اگر کاربر از تصاویر موجود خوشش نیاید، می تواند از دکمه Browse استفاده نماید. در این صورت باید بداند که در کجاها تصویر وجود دارد.

برای سفارشی کردن رومیزی از دکمه Customize Desktop استفاده می کنیم. اگر کلیک کنیم پنجره ای باز می شود که دو برگه دارد. از برگه General (عمومی) در حالت عادی می توان استفاده نمود. از برگه Web در صورتی استفاده می کنیم که به اینترنت وصل باشیم.

- در ناحیه اول با تیک زدن، می توانیم اعلام نمائیم کدام شمایل های معروف در رومیزی باشند یا نباشند.

- در ناحیه وسط تعدادی از شمایل های معروف را می بینیم. می توانیم شکل آنها را عوض نمائیم. برای این کار هر مورد را انتخاب می کنیم. بر روی دکمه Change Icon کلیک می کنیم. پنجره دیگری باز می شود که شکلهای مختلفی دارد. می توانیم یکی از آنها را انتخاب کنیم. حتی کاربر می تواند با استفاده از Browse به جاهای دیگری برود و شکلهای دیگری را انتخاب کند. بالاخره اگر شخص پشیمان شود می تواند مجدداً شمایل را انتخاب کند و بر روی دکمه Restore Default کلیک کند.

- درناحیه سوم یک جا برای تیک زدن داریم. این تیک باعث می شود یک ویزارد (Wizard) فعال گردد که این ویزارد هر 60 روز یکبار، به طور خودکار فعال شده وکلیه شمایل های میانبری را که بدون استفاده مانده اند پاک می کند. اگر بر روی گزینه Clean Desktop Now کلیک کنیم همین حالا پاکسازی انجام خواهد شد.

ویزارد (Wizard) در لغت به معنی جادوگر یا ساحر است و کنایه از نرم افزارهایی است که کارهای شگفت انگیز انجام می دهند یعنی با دخالت بسیار کمی که توسط کاربر در کار آنها انجام می گیرد، کار بزرگی را به انجام می رسانند.

3- برگه Screen Saver: {منظور در اینجا صفحه نمایش است (فارسی معادل آن: محافظ صفحه نمایش)}

در این برگه می توانیم برنامه ای را برای محافظ صفحه نمایش انتخاب کنیم. می توانیم اعلام کنیم که تا چند دقیقه در صورتی که ما کامپیوتر را رها کنیم، صبر کند و پس از آن، آن برنامه را به اجرا درآورد.

از دکمه Settings می توان برای تغییر دادن پارامترهای محافظ صفحه نمایش استفاده کرد. اگر از دکمه Power استفاده کنیم، پنجره دیگری باز می شود که در آن می توانیم زمانهای مربوط به خاموش شدن مانیتور در دیسک سخت و ... را تنظیم کنیم. می توانیم این پنجره را مستقیماً از طریق شمایل Power Options واقع در پنجره Control Panel نیز فعال کرد.

- برگه Power Schemes: از دریچه اصلی این برگه نوع Power Schemes خود را انتخاب می کنیم.

- برگه Advanced: در این برگه دو ناحیه داریم.

·    درناحیه اول دو جا برای تیک زدن داریم. تیک اول باعث می شود که شمایل مربوط به تنظیمات برق در نوار وظیفه باشد. تیک دوم باعث می شود که اگر سیستم به حالت Standby رفت و خواستیم با آن ادامه دهیم، از ما رمز بپرسد.    

·    در ناحیه دوم، دو دریچه داریم. در دریچه اول اعلام می کنیم که اگر دکمه اصلی برق واقع در کیس را فشار دهیم چه اتفاقی بیفتد. دریچه دوم مربوط به دکمه Sleep است. در اینجا نیز می توانیم اعلام کنیم که با فشار دادن دکمه Sleep چه اتفاقی بیفتد.

- برگه Hibernate (ذخیره سازی اتوماتیک):

در این برگه می توانیم Hibernate را فعال کنیم. این کار باعث می شود که اگر بطور ناگهانی سیستم بخواهد خاموش شود آخرین وضعیت موجود در حافظه اصلی، در دیسک سخت ذخیره شود و سیستم غیر فعال شود. حالا اگر دوباره خودمان بعد از هر زمان سیستم را فعال کنیم، آخرین وضعیت موجود به سیستم بر خواهد گشت و ما هیچ چیزی را از دست نخواهیم داد.

4- برگه Appearance:

- در این برگه سه دریچه داریم. در دریچه اول می توانیم پنجره ها و دکمه ها را از یک نوع خاص انتخاب کنیم، مثلاً بگوئیم بصورت XP باشد یا Classic.

- در دریچه دوم شِمای رنگ را برای پنجره ها انتخاب می کنیم. سه نوع رنگ داریم. آبی پیش فرض، سبز زیتونی، نقره ای.

- در دریچه سوم می توانیم سایز نوشته ها را تغییر دهیم. که شامل: نرمال(معمولی = Normal)، قلم های بزرگ (Large Fonts) و قلم های خیلی بزرگ (Extra Large Fonts).

5- برگه Settings:

در این برگه می توانیم وضوح تصویر را با کم یا زیاد کردن تعداد پیکسل ها، تغییر دهیم (کم یا زیاد کنیم). همچنین می توانیم کیفیت رنگ را نیز تغییر دهیم. البته باید دانست که این اعداد هم به نوع مانیتور و هم به کارت گرافیک نیز بستگی دارد.

برای عوض کردن چاپگر پیش فرض ابتدا باید از طریق پنجره Control Panel بر روی شمایل Printers and Faxes، دابِل کلیک کرده تا پنجره ای باز شود. اگر در این پنجره تعدادی شمایل چاپگر باشد و بخواهیم مورد خاصّی را به عنوان چاپگر پیش فرض انتخاب کنیم بر روی آن کلیک راست می کنیم. منوی فوری ظاهر می شود. بر روی گزینه Set as default printer کلیک می کنیم. کنار نام آن تیک می خورد و بهعنهوان پیش فرض انتخاب می شود.

بعضی از کارهای معمولی از قبیل نگه داشتن موقتی چاپگر یا حذف کردن چاپگر یا به اشتراک گذاشتن چاپگر در شبکه، کارهای ساده ای است. برای این منظورها بر روی شمایل چاپگر کلیک راست می کنیم. منوی فوری ظاهر می شود. از گزینه های منو استفاده می کنیم.

سطل بازیافت:

معمولاً در رومیزی شمایل سطل بازیافت وجود دارد. بر روی آن دابِل کلیک می کنیم تا پنجره اش باز شود.

نکته: اگر سطل بازیافت در رومیزی نباشد، می توانیم ساختار درختی را باز کنیم و از آنجا آن را انتخاب نمائیم و ساختار درختی را ببندیم. 

کارهای زیر را می توان با سطل بازیافت انجام داد:

1- تخلیه کردن سطل بازیافت

2- برگرداندن تمام شمایل ها به جای اول خود

3- دور ریختن بعضی از شمایل ها از سطل بازیافت

4- برگرداندن بعضی از شمایل ها به سَرِ جای خود.

اگر بخواهیم سطل بازیافت را تخلیه کنیم در ناحیه فرمانهای مشترک بر روی فرمان Empty Recycle Bin کلیک می کنیم.

اگر بخواهیم تمام شمایل ها را به جای اول خود برگردانیم از فرمان Restore All items استفاده می کنیم.

اگر بخواهیم بعضی از شمایل ها را از سطل بازیافت دور بریزیم، آنها را انتخاب کرده و وارد منوی فایل می شویم و از فرمان Delete استفاده می کنیم.

اگر بخواهیم بعضی از آیتم ها را به جای اول خود برگردانیم، آنها را انتخاب کرده و از فرمان Restore واقع در منوی فایل استفاده می کنیم.

اگر بخواهیم بعضی از شمایل ها را به جای دیگری انتقال دهیم (نه جای اصلی خودشان)، آنها را انتخاب کرده، وارد منوی Edit می شویم و بر روی فرمان Cut کلیک می کنیم تا آن آیتم ها به Clipboard بروند. حالا ساختار درختی را ظاهر کرده و به مقصد مورد نظرمان می رویم. بر روی آن کلیک راست کرده و از منوی فوری ظاهر شده بر روی Paste کلیک می نمائیم.